90 ημέρες με Fiat Punto 1.4 16V
Bella senz’ anima*...Έπειτα από τρεις μήνες συμβίωσης και 5.500 χλμ., ξέρουμε πλέον καλά τον «ψυχισμό» του Punto Sporting...
* «Όμορφη χωρίς ψυχή», όπως έλεγε και το ρομαντικό τραγούδι του Ρικάρντο Κοτσιάντε εν έτει 1974...
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΑΚΗΣ ΤΕΜΠΕΡΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘANOΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΓIΩPΓOΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Η ΣYMBIΩΣH ξεκίνησε μετά το Ράλλυ Ακρόπολις, στις 6 Ιουνίου. «Πάρ’ το και κράτησέ το δικό σου για ένα μήνα» ήταν η πρόταση, προτού το κατακόκκινο Punto εξαφανιστεί από το πάρκινγκ του περιοδικού. Τελικά, ο ένας μήνας έγινε τρεις, τα χιλιόμετρα από 5.000 έφτασαν τα 11.000 και το «Πουντάκι» έγινε κάτι σαν το τρίτο μέλος της διμελούς «οικογένειάς» μας. Μαζί του πηγαίναμε για μπάνιο στις ακτές της Αττικής, μαζί του και στη Θεσσαλονίκη τα σαββατοκύριακα ή για κατ’ οίκον διακοπές τον Αύγουστο. Το αποτέλεσμα; Όταν, το Σεπτέμβριο πια, έπρεπε να το επιστρέψουμε, το νιώθαμε πλέον δικό μας...
Το οποίο σημαίνει τι; Με το Punto δένεσαι, όπως με καθετί αυθεντικά ιταλικό. Γιατί, αλήθεια; Επειδή είναι κουκλί, κατά πρώτο λόγο. Ιδιαίτερα αυτό το κατακόκκινο 3θυρο Sporting με τις 17άρες ακτινωτές ζάντες. Από την πρώτη στιγμή -κάτι που είναι λογικό- μέχρι την τελευταία μέρα που θα παραδώσεις τα κλειδιά του, δε χορταίνεις να το βλέπεις. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε φροντίζεις να είναι πάντα πλυμένο...
Γιατί το λέμε αυτό;
Διότι σε ένα όμορφο αυτοκίνητο (όπως και σε μια ωραία γυναίκα - ή και άντρα, κυρίες μου;) συγχωρείς πολλά. Προσπερνάς τις όποιες αδυναμίες του και χωνεύεις τα καπρίτσια του. Και το Punto έχει αδυναμίες. Όχι απαραίτητα σαν κι αυτές που προκύπτουν ύστερα από μήνες συμβίωσης, αλλά «χούγια» που σε πειράζουν από την πρώτη επαφή και για τα οποία έχουμε γράψει ήδη στη δοκιμή της συγκεκριμένης έκδοσης που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάιο...
Βιταμίνες θέλει!
Ας αφήσουμε στην άκρη το μέτριο «0-100», την περίεργη καμπύλη ροπής στο δυναμόμετρο και τις ενδείξεις της ζυγαριάς του περιοδικού και ας πάμε στην ουσία: ο ιταλικός 1.400άρης προδιαγραφών Euro 5 είναι ο αδύναμος κρίκος του συνόλου. Καθότι ανύπαρκτος κάτω από τις 2.000 σ.α.λ., νωθρός από τις 2.000 έως τις 3.000 και διστακτικός μέχρι τις 3.500, χρειάζεται στροφές για να δουλέψει. Στις 4.000 κάτι κάνει, ενώ μόνο μετά τις 5.000 ζωντανεύει πραγματικά. Όμως, τότε, είναι αργά για να τον εκτιμήσεις. Και θα κινείσαι διαρκώς αργά, μέχρι να αλλάξεις στιλ οδήγησης, να πιέσεις, δηλαδή, βαθιά το πεντάλ του γκαζιού, που βαραίνει από το μέσο της διαδρομής του, αλλά και να «πατήσεις» πάνω στο 6άρι κιβώτιο. Μόνο έτσι θα κινηθείς αξιοπρεπώς. Ευτυχώς, ο κινητήρας δε «φωνάζει» στα ψηλά και ο επιλογέας είναι θετικός, ταχύτατος και ελαφρύς στο χέρι, δηλαδή καθ’ όλα ευχάριστος. Όμως, δεν έχεις πάντα τη διάθεση να οδηγείς διαρκώς με «μία κάτω». Το Punto, δηλαδή, μπορεί να μην είναι σπορ, σε μετατρέπει όμως -με τη θέλησή σου ή όχι- σε σπορ οδηγό. Να το δεχτούμε αυτό. Εκείνα που δεν μπορείς να χωνέψεις έπειτα από ένα καλοκαίρι σχεδόν αποκλειστικής συμβίωσης είναι τα εξής δύο συμπτώματα: πρώτον, η τάση του κινητήρα να σβήνει όταν πας να ξεκινήσεις σε έντονη ανηφόρα, η οποία σε υποχρεώνει να μαρσάρεις για να μη γίνεις ρεζίλι. Αυτό οφείλεται εν μέρει και στο στιγμιαίο κόλλημα της λειτουργίας hill climb, που, μέσω του ESP, κρατά πατημένο το φρένο, για να μην κυλήσει το αυτοκίνητο. Δεύτερον, η παντελής αδυναμία προσπεράσματος με 6η. Μιλάμε για προσπέρασμα αυτοκινητοδρόμου: πες ότι κινείσαι με 130 και ο μπροστινός σου με 2-3 χλμ./ώρα λιγότερα. Για να τολμήσεις να βγεις στην αριστερή λωρίδα, να πιάσεις 140 και να ξαναμπείς δεξιά, πρέπει να κατεβάσεις 5η - για να μην πούμε 4η. Σε κατεβάσματα προσφεύγεις και στις ανηφόρες, αν κινείσαι με 140-150 χλμ./ώρα στο «Αθήνα-Θεσσαλονίκη» και αυτό γιατί η βελόνα του κοντέρ αισθάνεται την παραμικρή κλίση του δρόμου. Κι όμως, στην ευθεία το 95άρι Punto -εφόσον πάρει φόρα- κινείται εντελώς άνετα και αθόρυβα με τη μακριά 6η και 160 χλμ./ώρα. Αλλά, όσο κι αν πατάς το γκάζι σ’ αυτήν την ταχύτητα, δε συμβαίνει τίποτα! Αν θες να δεις τελική (180 στο κοντέρ), πρέπει να κατεβάσεις!
Ο εν γένει χαρακτήρας
Μιλάμε για ένα ολοκληρωμένο -πλην αδικημένο- μικρομεσαίο αυτοκίνητο. Aπό τη νωχελικότητα του κινητήρα του; Aπό το μεγάλο βάρος του αμαξώματος; Μάλλον και από τα δύο μαζί. Ανάλογα αδικείται και η κατανάλωση, αφού διαρκώς πατάς περισσότερο απ’ όσο θα ήθελες. Η μέση κατανάλωση των 10,2 λίτρων/100 χλμ. που μετρήσαμε ανατρέπει τα 9,2 της πρώτης δοκιμής, για τον απλούστατο λόγο ότι κινούμασταν σχεδόν πάντα με πολύ γκάζι και «μία κάτω», είτε στην πόλη είτε στην εθνική. Η διακύμανση της κατανάλωσης; Περιορισμένη, τόσο προς τα πάνω όσο και προς τα κάτω: στην Αθήνα μετρήσαμε μέχρι 12,1 λίτρα/100 χλμ., ενώ σε ήρεμο ταξίδι από τη Θεσσαλονίκη (110-130 χλμ./ώρα) ο λογαριασμός έπεσε μέχρι τα 8,7 λίτρα. Αν δείτε χαμηλότερες τιμές στον υπολογιστή ταξιδιού, γεμίστε πρώτα και μετά αποφανθείτε. Οι ενδείξεις του -τουλάχιστον στο δικό μας Punto- αποδείχτηκαν λανθασμένες.
Από εκεί και πέρα, η συμβίωση δεν αποκάλυψε κάποια άλλη αδυναμία του. Αντιθέτως, επιβεβαίωσε τον προσεγμένο σχεδιασμό και τη γερμανική κατασκευή του. Εντυπωσιακό «δέσιμο» παντού, ακόμη κι από κάτω. Το στιβαρότατο πλαίσιο κρύβεται πίσω από τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου αλλά και από την παντελή απουσία τριγμών. Ναι, όσο κι αν προσπαθήσαμε να το καταπονήσουμε, ούτε «τσικ» δεν έκανε. Ακόμη και έπειτα από αρκετά χιλιόμετρα στο χώμα, στην καθημερινή μας -τον Αύγουστο- διαδρομή για μπάνιο, στο Φανάρι Επανομής. Κάτι που φοβόμασταν, είτε λόγω καταγωγής του μοντέλου είτε λόγω των σκληρών πλαστικών στο σαλόνι του. Και προσέξτε! Tέτοιες σπορ αναρτήσεις καταπονούν το πλαίσιο. Αν καταπονούν και τη μέση σου; Όχι ακριβώς, αλλά σίγουρα δεν είναι ευχάριστες στις ανωμαλίες της πόλης, όπως στις εκνευριστικές εκείνες καθιζήσεις της καυτής ασφάλτου που προξενούν τα λεωφορεία πριν από τις στάσεις. Εκεί, ναι, το Punto Sporting «κοπανάει». Απλώς του το συγχωρείς, γιατί, σε κάθε άλλη περίπτωση, η συμπεριφορά του σε αποζημιώνει. Στρίβει σαν τρένο παντού και, αν ξεπεράσεις το όριο, το ESP επεμβαίνει διακριτικά, αφού σου έχει επιτρέψει να παίξεις με το προοδευτικό, αθώο γλίστρημα της ουράς. Αλλά τα έχουμε πει αυτά από το Μάιο...
¶λλες αναμνήσεις από το σύντομο αυτόν «ιταλικό γάμο»; Ο χώρος αποσκευών είναι υπεραρκετός, καθότι αρκετά βαθύς, κι αυτό γιατί από κάτω λείπει η ρεζέρβα και ο κλασικός γρύλος (υπάρχει κομπρεσέρ με φιάλη κολλητικού υγρού). Το πίσω κάθισμα μπορεί να μην είναι διαιρούμενο (κάτι που χρειάστηκε σε μία περίπτωση - τρεις επιβάτες με ομπρέλες μπάνιου...), είναι όμως άνετο. Σε νυχτερινή έξοδο φιλοξένησε τρεις ενηλίκους και κανείς δεν παραπονέθηκε. Ελάχιστα πρακτική αποδείχτηκε η «τσέπη» της πόρτας, η οποία δε χωρά και πολλά. Όσο για τις εμπρός ποτηροθήκες; Φιλοξενούν το φορητό σταχτοδοχείο και το κινητό (όρθιο!), όχι όμως και κουτάκια αναψυκτικού των 330 ml. Κακώς! Επίσης, θα θέλαμε από το -πανέμορφο- τιμόνι να είχαμε τη δυνατότητα αναζήτησης σταθμών και όχι μόνο εντοπισμού των αποθηκευμένων στη μνήμη. Τέλος, τα καθίσματα μπορεί να προκάλεσαν αρκετά ειρωνικά σχόλια για το σχεδιασμό τους (βλ. ασημί πλαστικές αερόφουσκες), ωστόσο δε μας κούρασαν ποτέ. Το είπαμε και το ξαναλέμε: το μόνο που κουράστηκε στους τρεις προηγούμενους μήνες ήταν το δεξί μας πόδι..._ Α. Τ.
Όταν άναψε η λυχνία της κεντρικής μονάδας του κινητήρα, κινήσαμε για τη Fiat Auto Hellas χωρίς ραντεβού. Στο δρόμο αντιληφθήκαμε ότι μόνο 3 κύλινδροι δούλευαν. Στο συνεργείο, ο Δημήτρης Δέδες σύνδεσε τη συσκευή ελέγχου, η οποία έδειξε πρόβλημα ανάφλεξης στον τέταρτο κύλινδρο. Τίποτα πιο συγκεκριμένο όμως. Όλες οι επαφές ήταν μια χαρά, οπότε ο μηχανικός προχώρησε σε αντικατάσταση του αντίστοιχου μπουζί. Παρ’ ότι το παλιό οπτικά δεν εμφάνιζε πρόβλημα, η λειτουργία του κινητήρα αποκαταστάθηκε...
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΤΟΣ
6/6: παραλαβή από Fiat Auto Hellas, 4.981 χλμ., 14/6: ανεφοδιασμός 5.289 χλμ. (308 χλμ./40,4 λίτρα x 0,99 ευρώ), 5/7: ανεφοδιασμός 5.762 χλμ. (473 χλμ./57,2 λίτρα x 1,049 ευρώ), 8/7: Αθήνα-Θεσσαλονίκη ανεφοδιασμός 6.153 χλμ. (Φάρσαλα - 391 χλμ./37,6 λίτρα x 1,064 ευρώ), έλεγχος υγρών, ΟΚ!, 9/7: Θεσσαλονίκη, ανεφοδιασμός 6.541 χλμ. (388 χλμ./35,1 λίτρα x 0,996 ευρώ), 10/7: ανεφοδιασμός 6.831 χλμ. (290 χλμ./30,7 λίτρα x 1,13 ευρώ), 14/7: Αθήνα, ανεφοδιασμός 7.357 χλμ. (526 χλμ./51,3 λίτρα x 1,06 ευρώ), 28/7: ανεφοδιασμός 7.735 χλμ. (378 χλμ./35,1 λίτρα x 1,139 ευρώ), 11/8: Αθήνα-Θεσσαλονίκη, ανεφοδιασμός Θήβα 8.128 χλμ. (388 χλμ./42,1 λίτρα x 1,089 ευρώ), 11/8: Επανομή, ανεφοδιασμός 8.595 χλμ. (467 χλμ./44,6 λίτρα x 1,009 ευρώ), 14/8: υγρό υαλοκαθαριστήρων, 19/8: ανεφοδιασμός 8.957 χλμ. (362 χλμ./42,1 λίτρα x 0,949 ευρώ), 21/8: Κατερίνη, ανεφοδιασμός 9.174 χλμ. (217 χλμ./22,6 λίτρα x 1,14 ευρώ) - συμπλήρωμα λαδιού 700 ml, 22/8: Αθήνα, ανεφοδιασμός 9.634 χλμ. (460 χλμ./40,2 λίτρα x 1,11 ευρώ) - άναψε λυχνία ηλεκτρονικού ελέγχου κινητήρα - έλεγχος στη Fiat Auto - αντικατάσταση μπουζί τέταρτου κυλίνδρου, 30/8: ανεφοδιασμός 10.083 χλμ. (449 χλμ./44,3 λίτρα x 0,985 ευρώ), 5/9: ανεφοδιασμός 10.491 χλμ. (408 χλμ./42,4 λίτρα x 0,999 ευρώ). Σύνολο: 5.505 χλμ./565 λίτρα (10,2 λίτρα/100 χλμ.)